استاندارد حسابداری شماره ۳
مقدمه از استاندارد حسابداری شماره ۳ :
درآمد عملیاتی یکی از اجزای کلیدی گزارشگری مالی است که به‌عنوان شاخصی برای عملکرد مالی واحد تجاری در نظر گرفته می‌شود.
این استاندارد به تبیین معیارهای شناسایی و اندازه‌گیری درآمد عملیاتی می‌پردازد و به سازمان‌ها کمک می‌کند تا گزارش‌های مالی خود را مطابق با الزامات حسابداری تهیه کنند.
هدف این استاندارد، افزایش قابلیت مقایسه اطلاعات مالی بین واحدهای تجاری و ارائه اطلاعات مفید به استفاده‌کنندگان گزارش‌های مالی است.ص
تعاریف
- درآمد عملیاتی: جریان ورودی منافع اقتصادی که در دوره مالی از طریق فعالیت‌های اصلی و مستمر واحد تجاری ایجاد می‌شود و منجر به افزایش حقوق صاحبان سهام می‌گردد.
- ارائه خدمات: انجام تعهدات قراردادی از طریق تحویل کالا یا خدمات به مشتری، شامل خدمات مشاوره‌ای، پیمانکاری و سایر فعالیت‌های غیرکالایی.
- فروش کالا: انتقال مالکیت کالا به مشتری در ازای دریافت وجه نقد یا معادل آن، همراه با تمام حقوق و مخاطرات مرتبط.
- استفاده دیگران از دارایی‌های واحد تجاری: شامل بهره، حق امتیاز و سود سهام که واحد تجاری از محل دارایی‌های خود کسب می‌کند.
شناسایی درآمد عملیاتی درآمد عملیاتی زمانی شناسایی می‌شود که تمامی شرایط زیر برآورده شوند:
- مبلغ درآمد به‌طور قابل‌اتکا قابل اندازه‌گیری باشد. واحد تجاری باید توانایی محاسبه دقیق درآمد را داشته باشد.
- منافع اقتصادی مرتبط با معامله به واحد تجاری جریان یابد. اطمینان از دریافت وجه یا سایر مزایای اقتصادی ضروری است.
- میزان تکمیل خدمات یا تحویل کالا به‌طور قابل‌اتکا اندازه‌گیری شود. میزان پیشرفت ارائه خدمات یا تحویل کالا باید مشخص باشد.
- هزینه‌های مرتبط با معامله قابل‌تشخیص و قابل اندازه‌گیری باشند. تمامی هزینه‌های مربوط به کسب درآمد باید شفاف باشند.
شناخت درآمد حاصل از فروش کالا درآمد حاصل از فروش کالا زمانی شناسایی می‌شود که:
- مالکیت و کنترل کالا به خریدار منتقل شده باشد.
- مبلغ درآمد قابل‌اتکا باشد و احتمال دریافت وجه وجود داشته باشد.
- منافع اقتصادی جریان یابد و هزینه‌های مرتبط با فروش کالا قابل برآورد باشد.
- هیچ‌گونه تعهدی از سوی فروشنده نسبت به کالا باقی نمانده باشد.
شناخت درآمد حاصل از ارائه خدمات درآمد حاصل از ارائه خدمات بر اساس میزان تکمیل کار شناسایی می‌شود.
در صورتی که نتیجه معامله به‌طور قابل‌اتکا قابل برآورد باشد، درآمد بر مبنای درصد پیشرفت کار شناسایی خواهد شد.
در غیر این صورت، درآمد تنها به میزان هزینه‌های انجام‌شده‌ای که احتمال بازیافت آن‌ها وجود دارد، شناسایی می‌شود.
شناخت درآمد حاصل از استفاده دیگران از دارایی‌های واحد تجاری
- بهره: بر اساس نرخ مؤثر بهره در طول دوره شناسایی می‌شود و زمانی شناسایی می‌گردد که احتمال دریافت آن وجود داشته باشد.
- حق امتیاز: بر اساس قرارداد مربوطه و در صورت تحقق شرایط لازم شناسایی می‌شود.
- سود سهام: زمانی شناسایی می‌شود که حق دریافت وجه برای سهامدار ایجاد شده باشد.
اندازه‌گیری درآمد عملیاتی درآمد عملیاتی معمولاً بر مبنای ارزش منصفانه مابه‌ازای دریافت‌شده یا دریافتنی اندازه‌گیری می‌شود.
هرگونه تخفیف، عودت کالا، کسورات تجاری یا سایر اقلام مشابه از مبلغ درآمد کسر می‌شود.
همچنین، در مواردی که معامله‌ای شامل مبادله کالاها و خدمات مشابه باشد، هیچ‌گونه درآمد عملیاتی شناسایی نمی‌شود.
افشا واحدهای تجاری باید اطلاعات کافی در مورد روش‌های اندازه‌گیری و شناخت درآمد عملیاتی، ماهیت و میزان درآمدهای عملیاتی، و هرگونه شرایط
تأثیرگذار بر درآمد عملیاتی را در یادداشت‌های همراه صورت‌های مالی افشا کنند.
این اطلاعات شامل تفکیک درآمد عملیاتی بر اساس نوع فعالیت، سیاست‌های حسابداری مرتبط، و روش‌های برآورد هزینه‌ها و شناسایی درآمد است.
تاریخ اجرا این استاندارد از تاریخ ۱ فروردین ۱۳۸۰ لازم‌الاجرا است و جایگزین استانداردهای قبلی مرتبط با درآمد عملیاتی می‌شود.
بدون دیدگاه